Mury obronne
Do budowy murów obronnych wraz z umocnieniami przystąpiono niedługo po wyznaczeniu granic miasta. Początkowo miasto otoczone było wałem ziemnym (częstokołem), w drugiej połowie XIII wieku powstał mur ceglany, baszty, wieże i bramy wjazdowe. Na terenach względnie płaskich wykopano dodatkowo fosy. W przeważającej części mury zbudowane są z trzech warstw. Najniższy i najstarszy zarazem poziom powstał z usypanej ziemi, głazów narzutowych i gruzu. Na takim fundamencie usadowiono niewysoki mur ceglany, który stanowi pierwotną budowlę z czasów krzyżackich. Drewniane ganki utworzono przy drugiej, najwyższej warstwie (obsadce), ponad nimi ciągnęły się blanki (najwyraźniej widoczne na południowym odcinku murów - wzdłuż cmentarza).
Mury kilkukrotnie naprawiano i przebudowywano. Najbardziej znaczące zmiany nastąpiły w XVI wieku dzięki królowi Zygmuntowi Augustowi - mury wtedy podwyższono do obecnej wysokości. W latach 1860-1870 w wyniku decyzji władz pruskich rozebrano 2 niewielkie odcinki murów: między Bramą Grudziądzką, a nie istniejącą już Bramą Sukienniczą (ul. 22 Stycznia) oraz fragment pomiędzy ulicami Rybacką i Rynkową (Stare Planty). W tym samym czasie rozbiórce uległy niemal wszystkie bramy miejskie. Łączna długość ocalałych murów wynosi dziś 2270 metrów.
Galeria
