Kościół powstał na początku XIII wieku, jego budowa ciągnęła się jednak przez niemal sto lat. Początkowo był to kościół dwunawowy, w XVII w. podwyższono ściany nawy głównej przekształcając świątynię na układ bazylikowy. W roku 1720 i 1830 kościół i zabudowania klasztorne nadszarpnęły pożary. W roku 1829 dokonano kasacji klasztoru, a kościół przekazany został gminie ewangelickiej, która zaadoptowała go dla swoich celów w 1841 roku.
Chociaż z zewnątrz kościół prezentuje się dość ponuro (głównie jego starsza część), to jego wnętrza kryją piękny ołtarz z XVIII wieku. W podłodze prezbiterium tkwi płyta nagrobna z 1360 roku, przedstawiająca pierwszego biskupa chełmińskiego, Heidenryka (zm. 1306 r.).
Zainteresowanych dokładniejszym poznaniem historii tego kościoła zachęcam do kupna publikacji „Kościół świętych Piotra i Pawła w Chełmnie” (autorzy: Marek G. Zieliński, Anna Soborska-Zielińska).
Książka dostępna jest w punkcie informacyjnym Muzeum Ziemi Chełmińskiej
Dzięki osobom, którym nie obojętny jest los tego zabytku, w sezonie letnim można go zwiedzać bez przeszkód. Co roku w dniu patronów kościoła, św. Piotra i św. Pawła, w kościele odbywa się uroczysta msza. Kościół znalazł się również na liście obiektów, które obejmuje projekt "Rewitalizacja zabytków architektury miasta Chełmna", co z pewnością uratowało go od zupełnej ruiny.
Kościół położony jest w płn-wsch części starówki, przy ulicach: Wodnej i Kościelnej. Charakterystyczny dla niego szczyt najlepiej oglądać od ul. Dominikańskiej, a jego bryłę - wracając ze spaceru nad Wisłę.
Początek strony